Nostalxias

As súas angustias contoumas o outro día, mentras no transistor do coche, de fondo, alguén contaba vidas alleas...

Non deixaba de preguntarse porque era sempre él o protagonista das súas nostalxias...

Se nin siquera recorda os lunares que pintaban a súa pel...a pesar de que un día a soubo de memoria...

... tampouco as súas caricias, esas que algún día lle fixeron tremer algo máis que o corpo, esas que cautivaron a súa alma...

... se xa non recorda o son dos quérote, e iso  que procurou grabar cada un nalgún espazo do seu corazón...

 ...non é capaz xa de percibir ese olor que algún día lle fixo soñar futuros imposibles... 

...a desmemoria invadíu todo o que ela quixo conservar del...

...todo...salvo ese papel de cor que, burlón, impide o paso do tempo...todo...salvo a intimidade do abrazo cotiá...

Será o papel de cor que envolve os abrazos cotiás o que o fai protagonista da nostalxia?preguntou.

Non sei a resposta.