31.3.07

Te quiero

Tus manos son mi caricias
mis acordes cotidianos
te quiero porque tus manos
trabajan por la justicia

si te quiero es porque sos
mi amor mi cómplice y todo
y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos

tus ojos son mi conjuro
contra la mala jornada
te quiero por tu mirada
que mira y siembra futuro

tu boca que es tuya y mía
tu boca no se equivoca
te quiero porque tu boca
sabe gritar rebeldía

si te quiero es porque sos
mi amor mi cómplice y todo
y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos

y por tu rostro sincero
y tu paso vagabundo
y tu llanto por el mundo
porque sos pueblo te quiero

y porque amor no es aureola
ni cándida moraleja
y porque somos pareja
que sabe que no está sola

te quiero en mi paraíso
es decir que en mi país
la gente viva feliz
aunque no tenga permiso

si te quiero es porque sos
mi amor mi cómplice y todo
y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos

M.Benedetti

P.D: O poeta uruguayo, coma sempre, o di mellor que ninguén.

27.3.07

Lei de igualdade(II)


Volvo hoxe a falar da Lei de Igualdade. Estou vendo o programa Hai Debate, da TVG, na que participan tres parlamentarias dos diferentes partidos, Laura Seara, polo PSdeG-PSOE, Susana López Abella, polo PP e Olaia Fernández Dávila polo BNG.

O primeiro que me chama a atención é tono crispado do debate. A representante do PP, non sei si por falla de argumentos, está interrumpindo constantemente, facendo o debate bastante desgradable, pois non permite escoitar con claridade as intervencións.

Pero aínda me resulta máis incrible o comportamento dos periodistas. O digo sinceramente, cousas como estas demostran que aínda estamos moi lonxe da igualdade. Algún dos periodistas interrumpindo todo o tempo ás deputadas, cortandoas, non deixándoas falar...Estou completamente segura de que si aí se sentasen tres homes a actitude tivese sido ben diferente. Lamentable.

E logo escoitei cousas que me deixaron, cando menos, abraiada. Segundo unha periodista, a medida fundamental que axudaría á igualdade de mulleres e home sería que as garderías abrisen pola tarde e pola noite. Para min as garderías son escolas de educación infantil, onde os nenos e nenas se educan, non son lugares onde "gardar" ós nosos fillos. Creo que ten que haber medidas de conciliación da vida laboral e familiar, pero non creo que eso signifique roubarlle tempo ós fillos, senón todo o contrario, creo que significa pasar máis tempo con eles, que se den as condicións para poder repartir ese tempo, para poder compartilo coa parella. Eso son medidas de conciliación da vida familiar e laboral, que permitirán a homes e mulleres compartir e repartir o seu tempo de forma equilibrada.

Teño que facer unha confesión, nunca me sentín tan ben sendo muller, e nunca me sentín tan ben sendo socialista. Por fin temos un instrumento legal, que recoñece os dereitos que se nos negaron históricamente.

26.3.07

Máis humor


Frente ó boicot, sonrisas!

22.3.07

Moita cara!


Profesores interinos e sustitutos convocan unha folga indefinida dende o próximo mes de abril. O motivo: esixirlle garantías á Xunta de Galicia de que non perderán o seu emprego no caso de suspender o exame da oposición que se celebrará este ano.

Sí, sí...eu quedei con cara de parva cando o lin, pero é totalmente certo. E digo eu, aínda a risco de ser políticamente incorrecta, cómo se pode ter tanta jeta????

Resulta que hai persoas que se presentan a unha oposición, suspenden, e entran nunhas listas para facer sustitucións. Por facer sustitución vas acumulando puntos que che permiten seguir facendo sustitucións ata que aprobes o exame. Mesmo unha persoa que teña feito sustitucións un ano, aínda que sacara moi mala nota no exame, sustituirá antes que calquera outra que teña aprobado o exame pero non teña praza de calquera ano posterior. Supoño que xa dende o principio, dende este principio que acabo de comentar, o sistema está viciado.

Pois ben, agora veñen os que se presentaron ó exame unha vez, ou varias, que non aprobaron na vida, pero que sin embargo levan ganando cartos moitos anos facendo interinidades e sustitucións, a dicirnos que a Administración lles ten que garantir que AÍNDA QUE SUSPENDAN NON PERDERÁN O SEU TRABALLO!!! Máis ou menos como na empresa privada, vamos...
Xuraría que na Constitución di que o acceso á función pública debe rexirse polos principos de mérito e capacidade. Debe ser que algúns non a viron diante, e iso que teóricamente hai que estudiala para todas as oposicións;-)

E digo eu, manda carallo o que hai que escoitar!

20.3.07

Con humor



Como vedes, son adicta ás viñetas de El País. Hoxe toca Romeu.Frente a moitas mentiras, moito humor.

16.3.07

Ley de igualdad


"He trabajado para que en este país los hombres encuentren a las mujeres en todas partes y no sólo donde ellos vayan a buscarlas". Esta frase, que Clara Campoamor pronunció, hace 75 años cuando consiguió el voto para la mujer, la pronunciaba también ayer el Presidente del Gobierno, minutos después de aprobarse, en el Congreso de los Diputados, la Ley de Igualdad.

No tengo ninguna duda de que esta es una de las leyes más importantes de la democracia española. Aquella que le garantiza voz y protagonismo a la mitad de la población española.

Creo en el sistema de cuotas, creo que fue positivo cuando se implantó como norma interna dentro del Partido Socialista, pues un mayor número de mujeres accedieron a responsabilidades orgánicas y políticas. No obvio, desde luego, que aún queda mucho por hacer, también dentro del Partido Socialista, aunque seguramente menos que en otros partidos.

Me parece tremendamente importante y positivo que la Ley de Igualdad garantice la presencia de entre el 40% y el 60% de hombres y de mujeres en las listas electorales. La garantía es para ambos, no lo olvidemos. No aguanto la excusa que ponen algunos y algunas de que eso impide contar con los más preparados. Cuando una mujer va de dos en una lista ( y digo de dos porque casi nunca es de una) estos algunos/as siempre se cuestionan si va por su valía o va por una cuestión de cuota. Y digo yo, por qué nunca se cuestionan al número uno?

En las listas electorales, como en las empresas, como en la vida, hay hombres y mujeres con más o menos valía. En el momento en que ser mujer no sea un impedimento para ocupar un determinado puesto las cuotas habrán dejado de tener sentido. Desgraciadamente, es un futuro muy lejano. Mientras tanto, bienvenidas sean leyes como estas y bienvenidos/as gobernantes como José Luis Rodríguez Zapatero, un auténtico feminista.

Hoy, más que nunca, me siento orgullosa de pertencer al Partido Socialista, el partido que está consiguiendo que las mujeres seamos, como merecemos, ciudadanas de primera.

15.3.07

Presentación da candidatura do Partido Socialista na Coruña


Onte foi a presentación da candidatura coa que o Partido Socialista da cidade da Coruña concurrirá as vindeiras eleccións.

Máis de 800 persoas acudiron á cita cos socialistas coruñeses. Foi, dende o meu punto de vista, un acto moi emotivo. Homes e mulleres co único compromiso de de loitar pola cidade, de representar con dignidade ós coruñeses e coruñesas presentábanse ante a cidadanía.

Para min, teño que dicilo, foi especialmente emocionante, e non só porque se me dese a posibilidade de intervir, de dicir o que pensan moitos mozas e mozas da Coruña, senón porque Javier Losada, alcalde e candidato, se comprometeu, novamente, coa mocidade. Porque fixo unha aposta clara pola xuventude, por solucionar os problemas que máis lle afectan ós mozos e mozos e mozas, como son o emprego e a vivenda. Serán as políticas de mocidade un obxetivo prioritario da súa política, como xa ven demostrando, por outra banda, dende que está ó frente da Alcaldía.

Javier onte dixo que quere facer da Coruña a mellor cidade do mundo. É unha persoa de palabra. Os que o acompañamos na candidatura estamos convencidos de que non defraudará ós coruñeses e coruñesas, convencidos de que ten o mellor proxecto para soñar A Coruña.


12.3.07

Un momento para un sorriso

E no medio de tanto encabronamento, crispación, ambición, chantaxe, manifas...un momentiño para a sonrisa. Coma sempre, Forges xenial.

10.3.07

Uruguayos y uruguaya


...los mates con amigos...ese es el mejor recuerdo que tengo de Uruguay.

...Claudia...una uruguaya que vive en la Plaza de la Independencia. Fue en su casa donde conocí el "ritual" del mate, tenía una "matera" llena de pegatinas...Desde las alturas del piso 16 dominabas de un vistazo la ciudad vieja. Fue con Claudia con quien más hablé de política, fue ella quien me contó las esperanzas depositadas en Tabaré Vázquez después de tanto tiempo de gobierno de la derecha(blancos y colorados, colorados y blancos), quien me contó quien eran o son los tupamaros. Fue ella quien me explicó el conflicto de las papeleras, quien me regaló un libro de mi poeta preferido, Benedetti, con una dedicatoria de esas que hacen poner la piel de gallina. Te acuerdas Claudia de ese paseo por el malecón, de la conversación frente al mar, ese mar que nos une y nos separa...? Claudia fue todo un descubrimiento, Claudia es una de esas personas que merecen la pena.

...y Jose...mi amigo "uruguaxo"...de Durazno...apicultor y estudiante. Jose fue de repente mi guía en Montevideo. Con él descubrí el Mercado del Puerto, los puestos callejeros, las tiendas de artesanía...descubrí que los semáforos de peatones en ese país no se ponen en rojo o en verde, sino que dicen "pase" o "no pase" , los diarios uruguayos "El Mundo" y "El Pais". Con él me empapé un día que comenzó a llover mientras charlábamos al borde del embarcadero, con él compartí confidencias una noche al borde del Río de la Plata...Con él descubrí que son suficientes unos días...unas horas...para encontrar a un amigo.

Jose me llevó hasta Joselo, un uruguayo con el que coincidí un año antes en Buenos Aires, y que resultó ser su compañero de piso. Joselo, mi amigo "de derechas", como le llamó yo. Juntos descubrimos que el mundo es muy pequeño.

Y Diego, un periodista del diario Brecha, un nieto de emigrantes, una persona de esas que nunca tenemos muy claro que existan, alguien que vota en las elecciones municipales en Galicia. Diego me enseñó que estando lejos se puede estar muy cerca, comprobé como se siente Galicia sin vivirla...Compartimos nuestra estresada vida, la necesidad a veces de decir stop, compartimos...un largo paseo tratando de arreglar el mundo.


Guille, un español al que conocí en Uruguay, nuestro "niño", mi compañero de "Titanic"...un aventurero encantador...

Este es el mejor recuerdo de Uruguay, las risas con ellos...las secretas confidencias...las charlas entre amigos...los bailes de madrugada...los mates....los momentos compartidos, ta?

7.3.07

De Uruguay


Hace exactamente un año estaba en Uruguay. Entre el mate, el tango, las murgas....

Si alguien puede enamorarse de un país, lo mío con Uruguay fue un flechazo. Ese pequeño país, un gran desconocido, ribereño del famoso Río de la Plata, es maravilloso.

Pasé varios días en Colonia, lugar largo tiempo ocupado por los portugueses. Habité en un lugar casi paradisíaco, rodeado de naturaleza, y al borde del río. Si echabas la vista a lo lejos, más allá del pequeño oceano que es el Río de la Plata, se apreciaba apenas, majestuoso, Buenos Aires.

Tengo grabada en la memoria la calma del agua de esa playa de río(a la que bautizamos "urutina"), el olor del "asado", los ecos de los debates(que si el Frente Amplio, que si los Blancos, que si los Colorados), las conversaciones de madrugada...

Antes de volver estuve en Montevideo. La recuerdo encantadora a pesar del caos de tráfico. La Plaza de la Independencia, con Artigas presidiendo majestuoso, el Mercado del Puerto, el malecón, las murgas(hacía muy poco que había terminado el carnaval), el redhostel, la ciudad vieja, los artistas callejeros, los mates con amigos...los amigos...lo mejor de Uruguay...pero eso será...otro capítulo...

5.3.07

Guerracivilismo

Sí, guerracivilismo, creo que esa é a actitude na que o PP, acompañado dos partidos da extrema dereita, está neste momento.

"Con ZP es fácil matar". Esto era o que decía unha pancarta portada por unha moza pertencente ás Novas Xeracións do PP que o pasado sábado se manifestaba frente o Hospital Donostia, en San Sebastián, onde está ingresado De Juana Chaos.

Ás veces penso si temos que quedar de brazos cruzados frente a quen fai semellante afirmación de maneira gratuita, frente a quen minte e acusa sen máis argumentos que a terxiversación e o e o insulto.

Porque nós non fixemos coma eles, o PSOE non saíu á rúa a denunciar ó PP en ningunha das excarcelacións de ata 53 presos etarras durante os gobernos de Aznar, non saímos nin cando un deses presos postos en liberdade, Iñaki Bilbao asasinou a un compañeiro socialista. E non saímos porque temos responsabilidade e sentido de Estado, algo do que outros parece ser que carecen.

Sí, non hai dúbida, estamos feitos doutra pasta.

Frente a semellante manipulación da realidade, pouco podemos decir os que cremos na democracia e na verdade.

Encántame a política, e gústame debatir, enfrontar ideas, argumentar posicionamentos...pero todo iso é imposible si enfrente non está un demócrata, alguén que entende a política como un exercicio lexítimo de buscar o ben común, aínda que sexa dende ópticas diferentes. É imposible, si quen está enfrente só busca a crispación, o enfrontamento, a manipulación, a mentira, a guerra.