10.9.09

Contra la explotación, contra la prostitución


Os dejo un artículo que escribía ayer en Público Lidia Falcón, Presidenta del Partido Feminista de España y abogada, relativo a la prostitución y titulado "Abolir la esclavitud". Comparto totalmente esta visión, y me gustaría que, de una vez por todas, se abordase en España este debate.

La prostitución es la más grave agresión que puede sufrir una persona, porque se trata de involucrar todo el ser, pervirtiendo su sexualidad, que es la pulsión más profunda y placentera del ser humano. Como ha declarado ya la ONU, de ningún modo puede considerarse un trabajo, porque carece de la dignidad y las condiciones que se requieren para ser considerada como tal, según denuncian las asociaciones internacionales contra la explotación sexual de las mujeres.

Es imprescindible que en España, en el siglo XXI, se proceda a abolir definitivamente esta esclavitud; hace 72 años ya lo hizo la primera ministra de Sanidad Federica Montseny. La prostitución persiste para beneficio de las mafias, constituye el negocio internacional más importante del mundo después del tráfico de drogas. Argüir hipócritamente que las mujeres pueden ser libres de contratar sus servicios sexuales es encubrir la realidad social en la que los proxenetas controlan absolutamente los lugares del tráfico sexual. Pretender prohibir la prostitución callejera a cambio de internar a las mujeres en edificios cerrados será el gran triunfo de la mafia, porque significa entregarlas a los chulos y a merced de los caprichos y crueldades de los clientes. Detrás de las puertas cerradas de los prostíbulos nadie sabrá qué les está sucediendo.

Hay que plantearse que no solamente son los argumentos exclusivamente economicistas los que han de prevalecer para abolir la prostitución, porque es preciso hablar de una vez de dignidad humana y de respeto a las mujeres. La prostitución es la expresión más aguda del sistema patriarcal, ya que consiste en la utilización del cuerpo de las mujeres para la satisfacción sexual de los hombres, entendiendo, por supuesto, que a esos servicios están destinadas unas clases de mujeres que no son las familiares de los ciudadanos decentes. En ninguna sociedad se supone que una expectativa laboral aceptada sea la de prostituir a las hijas. Legalizar la prostitución será aumentar la violencia contra las mujeres y retroceder en la consecución de una sociedad donde impere la igualdad.

6.9.09

Guillermo Fernández Vara




Eu tamén qeuro un Presidente así, como Guillermo Fernández Vara, Presidente de Extremadura.

Presidente, pero sobre todo persoa.

6.7.09

Da maledicencia

Como moitos sabedes, durante catro anos presidín o Consello da Xuventude de Galicia. Seguramente tamén teñades escoitado nos últimos tempos versións interesadas sobre o que sucedeu na última asamblea desta entidade, o pasado 28 de marzo. Ata o momento non me pronunciei nunca sobre o tema, pois creo noutra maneira de facer política que non é a de entrar a desmentir inxurias e calumnias. Non entrei sobre todo porque creo nesta entidade, porque traballei a reo durante 4 anos porque fose coñecida máis alá das loitas "políticas" que moitas veces se dan no seu seo, e porque creo que se estaba conseguindo. Pero ata aquí cheguei. E hoxe quero facer bastantes puntualizacións.

1. Din as NNXX do PP que pretendemos perpetuar unha estirpe familiar no CXG porque Azucena Rodríguez, miña irmá, se presentou a Presidenta deste organismo no momento en que eu deixaba a Presidencia.

Ben, non sei onde está escrito que unha persoa teña menos capacidade por ser parente doutra (recordo máis ben as palabras de Manuel Fraga dicindo que os fillos dos dirixentes do PP estaban máis capacitados para acceder a determinados cargos). Azucena non ten nada que demostrar, mal que lle pese a algúns, porque hai está o seu curriculum asociativo. Responsable de IESGA a nivel galego, membro das Xuntas de Escola, da Xunta de Goberno e de diversas comisións na UDC (a onde se accede porque te voten os teus compañeiros, non por ser familiar de ninguén), cunha ampla experiencia no asociacionismo internacional e no de tempo libre, no ámbito da educación formal e non formal... en fin, que experiencia non lle falta.

Pero é que me sorprende especialmente que os do PP a critiquen por ser miña irmá cando nos dous últimos anos compartiron con ela o Comité Permanente do Consello da Xuventude. E non só iso, senón que tamén a votaron para o cargo que desempeñou ata o momento, que era o de Secretaria Xeral do CXG a proposta da asociación IESGA. Por qué entón agora tanto rebumbio? Por qué critican agora o que valía hai 2 anos?

E digo eu, que pensarán da "estirpe familiar" dos Baltar, por exemplo? Ou de Alfonso Rueda, fillo dun ex senador do PP?

2. Cando dende NNXX se ten que aludir a relacións persoais e sentimentais para criticar a elección dunha Permanente do CXG é que moitos argumentos non hai. Non sei si a María Seoane, que tanto alude á miña relación con Jose Manuel Lage, saír cun concelleiro santiagués lle impide tomar as as súas propias decisións. Debe ser que "pensa o ladrón que todos son da súa condición". Eu penso por min mesma dende hai tempo, igual eso é o que non gusta moito. E afortunadamente sei diferenciar o ámbito político do persoal, cousa que a responsable de NNXX parece que lle custa traballo.

3. José Manuel Lage acudíu en calidade de invitado á asamblea do CXG, como ex presidente que é da entidade, como xa tiña feito en anteriores ocasións sen que a NNXX lle supuxese ningún problema. Paréceme moi grave que alguén o acuse de terlle ameazado ou empuxado porque non é certo. E paréceme máis grave aínda lanzar esas acusacións gratuítamente, sen proba de ningún tipo. Dende logo, da mostra da catadura moral do personaxe que as lanza.
Decir, ademáis, que manipulou a asamblea é considerar que a maioría absoluta das asociacións do CXG, alí representada, non teñen criterio propio. E iso tamén é moi grave.

4. A situación de interinidade do CXG dende logo que non é responsabilidade miña. Se algúns se molestasen en ler a lei do CXG verían que non é decisión do Conselleiro de Presidencia nomear ou non á Presidenta do CXG, senón que é un acto debido que debería ter realizado xa hai algún tempo. Será, logo, en todo caso, responsabilidade de quen, incumplindo a Lei do CXG, non realiza o nomeamento.

5. Entendo que o Sr. Rueda esté preocupado polo "Caso Rueda" destapado polo Partido Socialista, e que leva Lage Tuñas como portavoz da área institucional do Partido Socialista. Como non atopa alfombras que levantar utiliza, a través das NNXX, a mentira e a calumnia para desprestixiar a un deputado que só fai o seu traballo. O único que lle digo é que "Quen teña o tellado de vidro non tire coa pedra ó do veciño".

A Lage só dicirlle que siga traballando como ata o de agora, porque como di o refrán "cando os corvos berran, señal de que chove"

14.6.09

Bilingüismo, caramba!

24.5.09

Grande, Messi

21.4.09

XIII Congreso das Xuventudes Socialistas de Galicia: Decidimos


Xuventudes Socialistas de Galicia celebra o seu XIII Congreso Nacional das XSG os días 9 e 10 de maio no concello de Fene.

Un congreso non é só unha actividade orgánica, é o momento de tomar partido, de dicirlle á sociedade e ós mozos e mozas galegos quen somos, que queremos, cara onde imos.

Cando dicimos que DECIDIMOS queremos dicir que contamos, que opinamos, que escoitamos.

DECIDIMOS movernos.

DECIDIMOS opinar, contar.

DECIDIMOS decidir.

DECIDIMOS participar.

DECIDIMOS loitar por unha Galicia de todos/as e para todos/as.

E tí, que decides?

1.4.09

Dúas persoas especiais no Parlamento de Galicia

Hoxe tivo lugar a constitución do novo Parlamento de Galicia. Para min foi un día especial porque hoxe tomaron posesión como parlamentarios dúas das persoas máis importantes da miña vida: Lage e Silvia.



Lage, non só porque sexa a miña parella, senón porque é amigo meu dende fai máis de 10 anos, dende que nos conocimos un día de camiño a Sarria nun 127... Porque ten unha mente privilexiada, porque cree e vive a política, porque é socialista de cabeza e corazón, porque, por riba de todo é amigo dos seus amigos, porque sempre está aí cando o necesitas, porque cree que outro mundo é posible, porque traballa a reo para que a utopía deixe der un soño...por tantas cousas...



E Silvia, porque é miña amiga, tamén dende hai moitos anos, dende que xuntas compartimos momentos difíciles que nos fixeron medrar como persoas, que fortaleceron a nosa amizade...porque levamos tempo compartindo proxecto político e proxecto de país, porque vai aportar unha visión diferente á política galega, porque o merece, porque vive a política como poucos, porque leva o socialismo nas veas, porque sei que aproveitará  a oportunidade de loitar por aquelo que tantas veces soñamos, ata polos cotilleos que nos caracterizan...  tamén por tantas cousas...


Por tantas cousas estou tan orgullosa deles, porque aprendemos xuntos, porque son presente e serán futuro, porque son, e serán sempre, XSG en estado puro, porque os quero, sobre todo porque os quero...

29.3.09

Que quede claro


Hoxe entrevistaban a Pere Navarro, Director Xeral da DGT no diario El País.

Déixovos a pregunta do periodista e a resposta de Navarro. Paréceme que é axeitado darlle difusión a esto, porque diariamente somos os mozos e mozas portadas nos medios de comunicación con motivo dos accidentes de tráfico.

Era hora de que a estatística puxese as cousas no seu sitio. Desgraciadamente, non será portada de ningún medio.


Mójese: ¿hay �terroristas� de la carretera? ¿Niñatos descerebrados que conducen como locos?

Entre 23 millones de conductores, hay de todo. Gracias a Dios, éstos son la excepción. Pero me llama la atención el riesgo de criminalizar a los jóvenes. Según nuestros informes sobre el alcohol y la conducción, el núcleo duro de quienes beben y conducen no son ellos. Son los adultos de entre 45 y 55 años. Son tíos tomándose una mariscada con su vino bueno y su copazo mientras dicen: hay que ver estos jóvenes que cogen el coche después de la discoteca, qué irresponsables que son. Ése es el retrato de este país. Pero todo cambia.

12.3.09

Sumando ideas

súmate en sumando ideas

Os socialistas galegos debemos facer unha profunda reflexión sobre a mensaxe que a cidadanía de Galicia nos transmitiu o pasado 1-M, e ao tempo dar un paso adiante.

Facelo esíxenos lembrar e defender os avances acadados nestes catro anos, pero tamén recoñecer e emendar os erros cometidos na nosa acción política.

Non debemos esquecer que máis de medio millón de galegas e galegos depositaron a súa confianza no proxecto dos socialistas de Galicia. Merecen atopar en nós un novo camiño e unha proposta maioritaria, de presente e de futuro, que canalice as inquedanzas dunha parte moi importante da sociedade galega.

Esta confianza tamén nos esixe un esforzo encamiñado a consolidar e aumentar o apoio recibido, a ensanchar e converter ao PSdeG-PSOE nun partido maioritario, forte e con grande presenza na sociedade galega, representativo da maioría social do noso país.

Para isto necesitamos facer unha serena pero profunda renovación das estruturas organizativas e do modelo de partido, co obxecto de facer posible a extensión e penetración do PSdeG no conxunto do territorio e nas redes sociais e económicas de Galicia, estando presente en tódolos ámbitos da sociedade galega e potenciando o papel dos/as militantes socialistas, da súa participación interna e externa, como verdadeiros activos do noso proxecto político. O PSdeG ten que ser un bo reflexo da maioría social deste país.

Como primeiro paso aspiramos a fomentar un debate de ideas e propostas de cara ó Congreso Extraordinario do 25 de Abril, onde teñan cabida a autocrítica e a discrepancia, pero afastándonos de actitudes cainitas e sen permitir que a dereita marque os nosos debates e a nosa axenda política.

Queremos facer do PSdeG un partido forte, sen complexos, asentado nos valores do socialismo democrático cun proxecto autónomo. Ser a referencia galega da esquerda, alí onde se ubican milleiros de cidadás e cidadáns do noso país que cren na liberdade, na igualdade, na solidariedade e na xustiza social.

A través deste manifesto pretendemos promover o debate e o contraste de alternativas. Facemos un chamamento á participación colectiva de toda a militancia e da cidadanía para fortalecer un proxecto socialista que se asente na defensa coherente e decidida dos principios e os valores progresistas que vertebran o conxunto das democracias avanzadas.

Para nós falar do socialismo galego equivale a defender unha sociedade cunha universal igualdade de oportunidades, independentemente das nosas diferentes orixes sociais; plena liberdade para exercelas, suprimindo todas as barreiras que as impiden ou dificultan; e coa férrea xenerosidade e solidariedade de todo o País cando a oportunidade deriva en dificultade.

O socialismo e o galeguismo son e seguirán sendo referencias ideolóxicas esenciais do PSdeG e das que deben partir as políticas e propostas da nosa acción política.

A defensa dos servizos públicos ten que ser unha prioridade, facendo posible unha sanidade pública que compatibilice a atención sanitaria de calidade cos dereitos de atención ao paciente e apostando por unha educación pública de calidade, nun país no que o ensino sirva para acadar unha sociedade libre, crítica, con sólidos valores democráticos e altas oportunidades de progreso.

Falamos dunha educación pública na que as bolsas favorezan a igualdade de oportunidades e na que o relevante non sexan a vestimenta que leven as nenas e os nenos no centro escolar, senón a calidade da educación que reciben.

Unha Galicia políglota, na que se eduque aos nosos fillos/as en galego e castelán, garantindo o coñecemento e correcto uso de ambas linguas ó rematar o ensino obrigatorio e aberta á incorporación de terceiras linguas. Un País sen divisións entre iguais nin imposicións e onde a nosa cultura sexa unha importante oportunidade de proxección exterior.

Queremos unha sociedade cunha envexable calidade democrática, con regras de xogo claramente definidas na relación dos responsables políticos cos poderes económicos e na regulación  transparente das axudas públicas ó mercado da información e da comunicación, onde a reforma dos medios públicos de comunicación sexa unha prioridade política e social.

Conseguilo require dun partido mellor conectado coa sociedade: capaz de incorporar as voces e as vontades progresistas presentes na sociedade civil, e onde a militancia, o maior activo do noso proxecto político, asuma maior protagonismo e impulse o partido co seu traballo, a súa capacidade e a súa ilusión.

Pola gran responsabilidade que o tempo nos depara, para cumprir coas expectativas postas na labor de oposición e para sermos alternativa crible de goberno, necesitamos de experiencia e renovación. Temos que asumir como propias as novas realidades sociais, sumar a achega da valiosa experiencia institucional que o noso partido atesoura e facer efectiva a incorporación das xeracións máis novas.

É a hora de ofrecerlle á sociedade galega un proxecto socialista maioritario e renovado, un proxecto ilusionante, que marque novas metas para transformar a fondo Galicia. É a hora de traballar todos xuntos, unidos, sumando ideas para o socialismo galego!

Que comece o debate!

Galicia, 11 de marzo de 2009


10.3.09

Socialista sempre

Foto: Os Soños Rotos, das XSG

Levo varios días intentando escribir sobre a derrota. Pero non se deixa. É complicado escribir sobre as decepcións.

Doeume. Por moitos motivos. Pero sobre todo polas persoas. Porque defraudamos a ilusión de tantas e tantas que levaban anos esperando en Galicia un goberno socialista.

Doeume. Polos militantes. Porque son eles os que poñen a cara tódolos días pola igualdade, a liberdade, a xustiza...e porque a seguirán poñendo agora, nos momentos difíciles.

Dóeme. Porque lle quero a este país. Porque creo na democracia, cando gañamos e cando perdemos. Porque confío nos galegos. E si eles nos deron a espalda foi porque nos equivocamos.

E agora tócanos analizar os erros. E non cometelos de novo.

O Partido Socialista ten 130 anos de historia. De loita polos dereitos dos que menos teñen. De ilusión, e tamén de bagoas. De compañeiros e compañeiras que deixaron a súa vida para que hoxe teñamos a palabra.

Por iso nin un paso atrás. Seguiremos adiante, con ilusión, con traballo, con ideas, con alternativas. Con socialismo.

Porque como di Alfonso Guerra, "non haberá igualdade mentras siga habendo alguén o suficientemente poderoso como para que alguén se arrodille ante él, e ninguén tan desvalido como para ter que arrodillarse". Por eso o compromiso. Por eso o socialismo.

27.2.09

Patxi Lehendakari




Descubrín emocionada este vídeo...

Por mor da campaña das galegas non lle dediquei moito tempo ás eleccións en Euskadi. Seguinas sobre todo a través do Facebook e do blog de Patxi. No que puiden apreciar foi unha campaña diferente a de Patxi, fresca, xoven, espontánea...

Como espontáneo é este video, durante un encontro de Patxi López coas Juventudes Socialistas de Euskadi arrancouse a cantar "Soldadito marinero"...

Só podo dicir...."ari, ari, ari...Patxi Lehendakari". Meréceo máis que ninguén. E os vascos e vascas merecen a alguén como él.

24.2.09

Lage bloggeiro




O noso compañeiro Lage, pioneiro no mundo blogger, fálanos da súa experiencia na rede.

Podedes ver máis na campaña móvil de Olalla Sánchez na Voz de Galicia.

19.2.09

Cobardía política


É síntoma de democracia consolidada que os cidadáns teñan a ocasión de ver un debate entre os partidos máis representativos que se presentan ás eleccións. Contrapoñer ideas, traballo político, compromisos de futuro...

Desgraciadamente, en Galicia, unha vez máis, non vai haber debate. E todo pola cobardía de Núñez Feijoo.

O PP gobernou en Galicia 16 anos, anos durante os cales o seu candidato, Manuel Fraga, se negou sistemáticamente a debater coa oposición. O mesmo fixo Aznar en España.

Chegou Zapatero á Moncloa e volveu a haber debates. Chegou Touriño a Galicia e hai un ano, con ocasión das eleccións xerais, e a pesar de que él non era candidato, houbo un debate a tres.

Eleccións autonómicas. A televisión pública invita a un debate ós tres candidatos dos partidos con representación parlamentaria. E Feijoo dice NON.

Non dou crédito. É a oposición a que se nega a debatir!!!!Con excusas de mal pagador.

E digo eu, podería explicar o Sr. Feijoo porque hai uns días puidemos asistir a un debate entre forzas políticas no que participou o Sr. Rueda, Ricardo Varela e Suárez Canal? Considérase él máis que Alfonso Rueda para que éste vaia a un debate a tres e él non? 

Terá que explicar a diferencia. Igual que terá que explicar porque nas eleccións xerais debate sí e agora debate non.

Igual é que lle temblan as pernas...

17.2.09

Queres que volvan?



Que non volvan.

Que non volva a política do medo

Que non volvan os caciques

Que non volva a política de favores, que non volvan os chanchullos

Que non volva o chapapote

Que non volva a escuridade

Que non volva a indignidade

Que non volvan.

VOTA PSdeG-PSOE

15.2.09

No mitin de ZP




Déixovos un vídeo do mitin de Zapatero e Touriño hoxe na Coruña. Por si non vos dades conta, a que está animando a grada con tanto entusiasmo é Tamara. Menuda rexedora non temos!

9.2.09

Va a ser que no


José Luis Rodríguez Zapatero:


"A quienes piden un despido más fácil y más barato les digo: ¡qué no, qué no!".


Que quede claro.

4.2.09

O profe


Seguro que case todos recordamos con especial cariño algo da escola ou do instituto, algunha anécdota, algún amigo...Eu recordo con especial cariño ó profe.

"Don Valentín" (para min sempre será Don Valentín) foi o meu profe en 3º, 4º e 5º de EXB no Colexio Público Sagrado Corazón, en Lugo.

Aínda teño nalgures unhas fotos que nos fixo un día sentados á súa mesa. Levaba eu un xersei vermello con debuxos. E menudos pelos non teño na foto...

Aprendemos con él moitas cousas. Recordo sentados nunha silla, ó redor da súa mesa, dando os ríos...o Miño, o Teixo, o Guadiana, o Júcar...e os seus afluentes...o Sil, o Alberche(cando me olvidaba deste o profe dicíame que pensase en meu irmán, jaja) , o Jabalón, o Cabriel... Pero creo que o mellor que nos ensinou foi a ser persoas.

Dende que deixei o colexio (en fin, xa fai ben anos), atopeino nalgunha ocasión...seguía sendo a mesma boa persoa de sempre.

Onte no correo de XSG recibín un mail de él. Atopou no youtube o vídeo co discurso do pasado congreso do PSdeG-PSOE coa intervención que fixen ó principio do mesmo...e escribiume para felicitarme e, entre outras cousas, para decirme que se alegraba moito de que seguise sendo, en esencia, a mesma á quen él lle dou clase un día.

Non podo explicarvos como me sentín. Ben, por suposto. Pero sobre todo emocionada. Que o profe, O PROFE, se sinta orgulloso de ti...fai que, aínda que só sexa por un momento, sintas que estás facendo as cousas ben, que non estás defraudando a aqueles que te coñecen ou te coñeceron de verdade....

Ter o visto bo do profe fai que te sintas orgullosa, máis aínda se cabe, de defender uns ideais...fai que te reafirmes na loita que emprendeches hai xa tempo.


Gracias profe, espero non defraudarte nunca.

30.1.09



No blog de Xaime poderedes velo mellor, é obra súa. Magnífica, como sempre.

18.1.09

Santiago Carrillo


A Santiago, 


...al que fuma los pitillos franceses que le compra su yerno


... al que narra los momentos que cambiaron la historia de este país como si él sólo pasase por allí, con la humildad de los valientes, 


...al que no pretende dar lecciones de nada, aunque podría darlas de casi todo


...a la historia viva de este país


FELICIDADES en su 94 cumpleaños.

15.1.09

O Presidente


Unha imaxe vale máis que mil palabras. Esta é a imaxe do cambio, da estabilidade, da confianza. Esta é a imaxe do mellor para Galicia.

8.1.09

O do BNG non ten remedio


En 1995 Rivera Arnoso, alcalde de Fene naquel tempo, encargou un proxecto de obra para o Parque Castelao de Fene a unha empresa. Posteriormente contratoulle a execución dese proxecto máis a xefatura de obra a esa mesma empresa. Tiña unha subvención da Consellería de Presidencia de preto de 90.000 € para executar esas obras.

Ben, rematou o prazo para xustificar a subvención e o alcalde, aínda sen rematar a obra, certificou o gasto completo, cando se executaran apenas 30.000€. A obra permaneceu sen executar todos estos anos. 

En xuño do 2007, Iván Puentes, do PSdeG-PSOE, accedeu á alcaldía e empezou a gobernar en coalición co BNG. En setembro decidíu rematar a obra, e foi cando o enxeñeiro municipal lle informou de que as fases anteriores estaban sen rematar. Isto deu lugar a un informe da Secretaría Municipal poñendo en coñecemento do alcalde que debería presentar unha denuncia contra o anterior rexedor por certificar unha obra sen executar ou corría o risco de ser acusado de encubrimento. O Alcalde, en cumprimento da legalidade así o fixo.

E así chegamos ata o día de hoxe. En pasados días os medios de comunicación publicaban que o Fiscal citaba a declarar a Rivera Arnoso por este tema, sendo a súa actuación susceptible de delito(s). O ex rexedor confirmou que efectivamente certificou a obra sen executar para non perder a subvención. (Moi loable que non queira perder os cartos, pero nada legal, dende logo).

Ben, pois onte escoitaba ó portavoz do BNG de Fene, Manuel Polo, que acusaba ó actual alcalde, ó que él votou e co que goberna en coalición, do seguinte:

-  de revanchismo político.
E digo eu, o actual alcalde debe respetar a legalidade ou dedicarse a encubrir os chanchullos do anterior?

 - de tecer unha cortina de fume sobre a súa incapacidade para gobernar.
E digo eu, si ten incapacidade para gobernar como é que o BNG de Fene o apoiou non só na investidura senón ó longo destes case dous anos de goberno?

 - de terse dedicado a denunciar ó anterior alcalde en lugar de rematar a obra obxecto da denuncia.
Para min esto último é o máis surrealista de todo. Estos señores do BNG, que gobernaron 28 anos en Fene, tiveron dendo o ano 95 ata o 2007 para rematar a obra que certificaron de xeito ilegal e non o fixeron. E pretenden cargarlle agora o morto a Iván Puentes, cando eles non o fixeron en 12 anos? Tendo en conta ademáis que o rexedor socialista, só 4 meses despois de acceder á alcaldía iniciou as actuacións para rematar a obra, momento no que o enxeñeiro pon no seu coñecemento todo o que máis arriba se relata. Así que non só pretenden cargarlle o morto senón que por enriba minten escandalosamente.

Aínda hai outra cousa máis, o BNG de Fene pide unha comisión de investigación por supostas irregularidades do actual alcalde!!!! por non ter rematado a obra. A verdade é que máis chapuceiros non poden ser. O asunto está sendo investigado pola Fiscalía, que coño de comisión de investigación é necesaria? (e perdoade polo taco, pero é que me sublevan este tipo de actuacións torticeiras e que pretenden desviar a atención).

Ai estos do BNG! Tanto purismo e acaban nos Tribunais! E logo pretenden darlle leccións ó resto do mundo... 

Xa o di o refrán...Meteuse o demo a predicador!

7.1.09

Atlético de Madrid 1- Messi 3




Non son unha gran aficionada ó fútbol.

Pero con Messi chegou un dios que fai que mereza a pena ver algún partido.

Noraboa Messi. Gracias por devolvernos un bo fútbol

29.12.08

Lo que el viento se llevó...



Lo que el viento se llevó...la vergüenza de unos pocos...

15.12.08

Esos compañeiros de viaxe...



Hoxe pola mañá, camiño de Santiago, viña escoitando a Radio Galega. Estaban entrevistando a alguén do BNG, non logrei saber a quen.

O caso é que lle preguntaron pola alusión ó BNG feita onte por Emilio Pérez Touriño no acto de proclamación como candidato á Xunta de Galicia. Touriño agradeceu ós socios de goberno o seu traballo na Xunta de Galicia como compañeiros de viaxe. Creo que é un acto que o honra, pois alí non era Presidente da Xunta, senón o Secretario Xeral dos Socialistas Galegos. Un lider dun partido agradecendo o traballo doutro partido.

Ben, pois éste bloqueiro, termo oficializado xa por Quintana, non só non correspondeu ó xesto de Touriño, senón que veu dicir algo así como que era o mínimo que podía facer Touriño,agradecerlle ás consellerías do BNG o seu traballo, pois eran as que máis traballaran do goberno, porque no lado socialista do goberno, iniciativas máis ben poucas.

E citou ás consellerías do BNG que máis traballaron, Medio Rural, Vivenda e Vicepresidencia (curiosamente non citou a Cultura) e ás do PSdeG-PSOE que apenas fixeron nada, segundo él Presidencia e Medio Ambiente.

Só por citar unha cousiña de cada consellería, digo eu que o Pacto Local foi obra da Consellería de Presidencia...claro que como o BNG moitos alcaldes non teñen ó mellor non entenden da súa importancia...e iso que presumen de municipalistas... Iso por non falar do plan de saneamento das rías galegas posto en marcha polo departamento que dirixe Pachi Vázquez, que, preguntémoslle á cidadanía, debe ter a súa importancia...

Iniciativas as do BNG, nin unha soa medida para aliviar a crise económica que estamos vivindo. E iso que son os responsables da Consellería de Industria. Nin máis nin menos. (Afortunadamente temos uns responsables de Economía e Traballo tomando medidas dende o minuto cero. Consellerías socialistas, que casualidade)

Manda carallo, digo eu.

"Nace o corvo na pena e tira pr'ela" di o refrán.

11.12.08

14D


Quedades convidados/as ó acto de proclamación de Emilio Pérez Touriño como candidato á Presidencia da Xunta de Galicia polo PSdeG-PSOE.
Non faltedes!

5.12.08

Moción de censura en Mos


Concentración contra a moción en Mos:

Sábado 6 de decembro ás 12.00 horas

Fronte ao Pavillón Óscar Pereiro

Portelos-Mos

3.12.08

In memoriam




Deixaránnos sen palabras.

Pero nunca nos quitarán a voz.

1.12.08

Esos malditos cabróns


Levo días pensando en escribir sobre a violencia de xénero, pero ó certo é que se me pasan tantas cousas pola cabeza que este post sería, e seguramente será, caótico.

E mentras ordeaba as miñas ideas outro cabrón machista asasinou á súa moza e feríu a dúas persoas. A súa ex- muller está viva de milagro.

A rabia que me pasa por dentro cando sucede unha cousa destas lévame a olvidar por un momento os meus principios e valores e desexarlle a cabróns coma este unha morte indigna e dolorosa.

Non deixo de pensar que lles pasará pola cabeza a estas persoas para asasinar a alguén a quen se supón amaron nalgún momento. Supoño que nunca as quixeron en realidade, sólo as posuíron(no sentido máis materialista da palabra)

E tampouco deixo de pensar que é o que estamos facendo mal, a clase política, o profesorado, as familias...a sociedade en definitiva, para que sigan sucedendo cousas coma esta.

E aínda me leva máis o demo cando coñezo estudos con resultados como o seguinte: á pregunta de si se lles ocurre algunha xustificación para que un home abofetee á súa parella, un 42% de estudantes universitarios responde que sí.

Provócame tal estupor que quedo sin palabras. E sin letras.

Non permitamos que a metade do xénero humano siga vivindo sometida. Non permitamos que esos malditos cabróns sigan asasinando.


P.D. Perdoade polas formas e pola forma deste post.

29.11.08

Sempre Forges


26.11.08

25.11.08

Él no es así


Hoy, 25N, Día Internacional contra la violencia de género, os dejo un texto escrito por mi buen amigo Dapena, abogado, leído el pasado domingo en el acto del PSdeG-PSOE "30 voces masculinas contra la violencia de género".

Gracias Dape.

“Él no es así, él no es así. Él en realidad es bueno, es muy cariñoso…, cuando está bien…”
Escucho estas excusas una mañana, sentado a la puerta del Juzgado de Violencia contra la Mujer, de guardia como abogado en el Turno de Oficio, mientras mudo interiormente mis esquemas mentales: de la habitual defensa, a la acusación particular que el azar me ha deparado asumir.

No provienen estas palabras de la madre del acusado (una madre es una madre…, siempre ve al bebé que ese hombretón del calabozo un día fue…: es el fruto de su vientre de mujer; un fruto amargo, pero fruto).

No. No habla su madre. Me lo dice mi recién conocida clienta, la víctima: esposa o compañera del presunto maltratador frente a quien voy a dirigir la imputación. Habla moviendo las manos, la cara tumefacta, los ojos llorosos (¿cuántas lágrimas pueden derramar unos ojos…?).

Y yo sé (yo bien lo sé) que para protegerla voy a tener que hacerle daño (yo también). Voy a tener que abrirle los ojos, voy a tener que hacerle comprender que el insulto no es un piropo, que el golpe no es una caricia, que el desprecio no es amor…Que él no la quiere. No te quiere, mujer…

Y descubrir ese panorama, asumir esa realidad es otro giro más a la tuerca del dolor…, que la mente a veces se resiste a admitir: “…aunque los niños estén presentes, a ellos no les pone la mano encima…” –sigo oyendo-. Soy un profesional. Toca darle otro golpe de tuerca, otro golpe de realidad.

Cumplo con mi trabajo (¿y si me hubiese correspondido defender al hombretón…?). Soy un profesional –me repito-.
Obtengo una orden de alejamiento…; unas medidas provisionales… Bien.

¿Bien? No, no. Porque cuando pienso que lo peor ha pasado, recibo una llamada…, de ella:
“Perdone Sr. Abogado, es que deseo retirar la denuncia, quiero darle otra oportunidad”.(¿Otra oportunidad…? Pero, ¿cuántas van?).

(¡Ay, mujer!: ¡¡¡SI VIERAS A ESE MISERABLE CON MIS OJOS…!!!)

18.11.08

AB


Prometeches amarme sempre....


Sigue sendo sempre?

10.11.08

Amigos para sempre


Preséntovos a Pelanas. Pelanas III. O seu avó era Sir Pelanas I, un can xudeo e alemán afincado na campiña inglesa. O noso Pelanas convertiuse nun can bohemio e acabou nun refuxio...Esta é a súa historia, que chegou ata min grazas a Victoria.

Por Pelanas, e por moitos outros Pelanas, nace "Amigos para Sempre".

"Amigos para sempre" é o título do concurso de relatos que organizamos dende o Consello da Xuventude de Galicia dirixido a rapaces de entre 12 e 18 anos.

Aínda que pareza mentira, no pasado 2007 foron abandoados en España máis de 100.000 cans e gatos. Creo que unha sociedade que se ten por madura non pode consentir tamaña irresponsabilidade.

Por iso, porque creo fundamentalmente na educación como concienciadora da sociedade, nace este concurso. Un concurso de relatos no que queremos que a xente moza nos conte a súa relación cos animais cos que convive. Seguramente os adultos teñamos moito que aprender da xente máis nova.

E tamén porque pretendemos que ó fio do concurso se dean na aula debates sobre o tratamento que lle da a nosa sociedade ós animais, sobre biodiversidade, natureza...

E sobre todo que aprendamos que os animais non son xoguetes, senón seres vivos. Son "amigos para sempre"

"O progreso dunha sociedade mídese polo trato que ésta lle da ós animais"

P.D. Sobre este tema recoméndovos un precioso post de Tamara do sábado 1 de novembro.


4.11.08

Nostalxias


As súas angustias contoumas o outro día, mentras no transistor do coche, de fondo, alguén contaba vidas alleas...


Non deixaba de preguntarse porque era sempre él o protagonista das súas nostalxias...

Se nin siquera recorda os lunares que pintaban a súa pel...a pesar de que un día a soubo de memoria...

... tampouco as súas caricias, esas que algún día lle fixeron tremer algo máis que o corpo, esas que cautivaron a súa alma...

... se xa non recorda o son dos quérote, e iso  que procurou grabar cada un nalgún espazo do seu corazón...

 ...non é capaz xa de percibir ese olor que algún día lle fixo soñar futuros imposibles... 

...a desmemoria invadíu todo o que ela quixo conservar del...

...todo...salvo ese papel de cor que, burlón, impide o paso do tempo...todo...salvo a intimidade do abrazo cotiá...

Será o papel de cor que envolve os abrazos cotiás o que o fai protagonista da nostalxia?preguntou.

Non sei a resposta.

27.10.08

Desnudez


... ela dixo non...

... porque non quería que fotografiase a súa alma desnuda...

...porque non quería que posuíse para sempre a esencia da súa alma...

...porque as fotos tamén debuxan as caricias tatuadas na pel...

...por eso dixo non...

14.10.08

Reflexión en catalán


Déixovos un anaco dunha reflexión que fai no seu blog persoal o Vicesecretari Primeiro das Joventut Socialista de Catalunya, Rubén Cabañas.

Pareceume moi interesante e comparto gran parte das cousas que di.

Si queredes consultar o post completo podedes facelo no seu blog persoal. Merece a pena botarlle un ollo, pois fai un repaso dos trinta anos de historia das JSC.

...Penseu que el PSC desaprova aquesta actitud de la JSC?, en el moment en que han de patir les conseqüències no els fa gaire gracia (us ho puc ben garantir), però en el fons comparteixen amb nosaltres que qualsevol moviment juvenil ha de ser autogestionat políticament pels mateixos joves o acaba sent una mala còpia de qui els gestiona. És a dir, no aportarem res al moviment socialista si acabem sent persones de 50 anys atrapades en cossos de 20, joves sense la més mínima capacitat crítica o de proposta, seguidistes del poder amb l’única virtut de parlar bé en públic encara que allò que diem estigui buit de contingut. Com es pot llegir al anvers del nostre carnet: “La Joventut Socialista de Catalunya hem de fer front als problemes dels joves. Que hi hagi una organització on els joves s’autogestionin i dirigeixin, on siguin capaços de donar alternatives als seus problemes sense la supervisió teòrica de ningú, és necessari”. Suposo que ara ja sabeu perquè vaig escollir aquesta frase...

13.10.08

Xuntanza de bloggers socialistas


O vindeiro mércores terá lugar na sede do PSdeG-PSOE a primeira xuntanza de bloggers socialistas.


Case todos nos coñecemos da rede, incluso hai algúns que só nos coñecemos diso pero nunca nos vimos en persoa. Creo que é unha boa ocasión para vernos as caras, e sobre todo para compartir as nosas experiencias no blog.


Vémonos alí!

7.10.08

Penso en ti


...cun frío arrepiante dese que che deixa o corpo aterecido...cun calor deses que che impide mover ese músculo que antes tiñas aterecido...cando co paraugas corro baixo a chuvia para resgardarme...

...á beira do río...ou á do mar...rodeada de xente ou sola conmigo mesma...cando baixo as escaleiras...e tamén cando as subo...

...mentras espero a que o semáforo se poña en verde...e cando na pantalla do móbil aparece o teu nome...ou cando non es ti desexando que o sexas...

...mentras me cobixo no teu abrazo atrapándoo para que sexa infinito...

...baixo as sabas co calor da túa pel...e na cama que se me fai enorme cando escapa o calor que deixou a túa presencia...cando nela só queda o teu perfume...

...mentras conduzo...e cando me levan...

...na cordura...e tamén na locura...

...cando te quero...e cando te odio...

...mentras apuro un pitillo...ata cando me mata a dor de cabeza...

...sempre...sempre...sempre...

...ata cando non podo pensar...

...penso en ti...


P.D. Para él

26.9.08

Dous gobernos



Existen dous gobernos, din moitos.

Dous gobernos que na teoría son un. Dúas forzas políticas que non acadaron os votos suficientes nas urnas e que tiveron que xuntar os de ambos impedindo gobernar ó partido máis votado. Facendo trampas.

Cada un deses gobernos, ou cada unha das partes dese goberno, ten unha ideoloxía distinta, unhas prioridades distintas, diferentes formas de analizar e solucionar os problemas.

Uns a favor das galescolas e outros pensando que estas non son máis que centros de adoctrinamento.

Uns criticando ó goberno e outros apoiandoo.

Uns a favor de educación para a cidadanía e outros en contra.

Uns a favor do ensino íntegramente en galego e outros non.

Uns a favor de potenciar a cultura galega e outros apostando pola española.

Uns apostando pola reserva de sólo para a construcción de vivendas protexidas e outros en contra.

Uns apostando pola billarda e outros tirando cara o fútbol.

Non se poñen dacordo nin nas reunións do máximo órgano de dirección de goberno.

Pero eles intentan aparentar normalidade.

Un desastre, vaia. Esto non é o que elixiron os cidadáns, di o terceiro en discordia, o partido máis votado pero ó que non lle deixaron gobernar.

Existen dous gobernos, din moitos.

E que di o Sr. Feijoo?

Perlas coma esta: “El pacto en Santiago(o do PSdeG-PSOE e o BNG para facilitar que nos concellos goberne a forza máis votada das dúas opcións) va contra la autonomía local de los concejales electos”

Existen dous gobernos en Muros Sr. Feijoo?

Os concelleiros do PP de Muros a quen atenden ordes, ó alcalde nacionalista Domingos Dosil ou ó portavoz popular J.Antonio Siaba?

É un goberno de coalición malo para Galicia pero bo para Muros?

Son os do BNG cos que goberna o PP en Muros os mesmos que apoian o Plan Ibarretxe, os que segundo vostede queren impoñer o galego negando a liberdade de elección, os mesmos que apoian o modelo de financiación que propón Cataluña? Son os mesmos ou é que os do BNG de Muros son diferentes?

23.9.08

La verdad


Os dejo hoy algunas citas que me hacen reflexionar sobre la verdad, la mentira, la conciencia...Casi siempre hay mucha sabiduría detrás de ellas.
Dedicadas a todos aquellos que gusten de leerlas.

"Las peores verdades se dicen en broma"

"La verdad se corrompe tanto con la mentira como con el silencio"

"Di la verdad aunque sea amarga. Di la verdad aún contra tí mismo"


"La conciencia es cobarde, y cuando no tiene fuerza para evitar las faltas, rara vez es lo bastante justa para acusar"


Y todo porque...no hay carnaval sin cuaresma.

19.9.08

Lo que no pase en España...



Creo que la noticia se comenta por sí sola.

A veces también hay que echarse unas risas.

18.9.08

Gonzalo Durán, Alcalde de Vilanova de Arousa


Maldita pandilla de rojos de mierda!


Esas foron algunhas das palabras que o alcalde de Vilanova de Arousa, Gonzalo Durán, do Partido Popular, lle adicou ó subdelegado do goberno en Pontevedra, Delfín Fernández, e ós bateeiros que se manifestaron en días pasados.

O de este home non ten arreglo. Seguramente moitos non o coñezades, pero é un tipo especial. Alcalde, segundo él, de Villanueva de Arosa, non fala galego nin por aposta.

Aqueles que acusan ós socialistas de reabrir vellas feridas por aprobar a Lei da Memoria Histórica ó mellor deberían mirar un pouquiño máis a quen teñen nas súas filas, porque homes como este alcalde pareceron quedar nesa historia á que ó Partido Popular aínda lle quere botar máis terra enriba.

Se queredes escoitar as declaracións, que non teñen desperdicio, e moito menos respeto democrático, podedes velas na páxina web da galega, en Galicia a primeira hora das 08.00h da mañá. É o primeiro que sae.

Non deixedes de escoitalo, aínda temos homes prehistóricos en Galicia. E nós pensando que se extinguiran!

17.9.08

Amor Prohibido


AMOR PROHIBIDO


Solo tú y yo sabemos lo que ignora la gente

al cambiar un saludo ceremonioso y frío,

porque nadie sospecha que es falso tu desvío,

ni cuánto amor esconde mi gesto indiferente.



Solo tú y yo sabemos porqué mi boca miente,

relatando la historia de un fugaz amorío;

y tú apenas me escuchas y yo no te sonrío...

y aún nos arde en los labios algún beso reciente.



Solo tú y yo sabemos que existe una simiente

germinando en la sombra de este surco vacío,

porque su flor profunda no se ve, ni se siente.



Y así, las dos orillas, tu corazón y el mío,

pues, aunque las separa la corriente de un río,

por debajo del río se unen secretamente.

De José Angel Buesa


Para un bo amigo...

16.9.08

Eternidade



"¿En qué lugar, en dónde, a qué deshoras

me dirás que te amo? Esto es urgente

porque la eternidad se nos acaba..."

De Jaime Sabines.

4.9.08

Vacacións...

Eu estiven de vacacións e o meu blog tamén. De novo en setembro empeza a vida diaria e con ela a vida do blog. Desculpade polo abandono estival.

Déixovos unhas fotos que fixen estas vacacións en marabillosos paisaxes de Galicia, o mellor país do mundo.


Ría do Barqueiro


Flor do demo

Landras


Moras en San Andrés de Teixido

30.7.08

XI Congreso do Partido dos Socialistas de Galicia





Cóstame falar do Congreso do Partido Socialista só en termos políticos, porque para min foi sobre todo un congreso de sentimentos. De sentirme socialista e de sentimentos.

Colgo a intervención das XSG na inaguración do Congreso, que me tocou facer a min, a petición de moita xente, sobre todo dos bloggers. De José Luis Prieto, de Cesar Calderón, de Dani Casal, de Adriana...que me fixeron sentir que os valores socialistas seguen moi presentes na nosa sociedade, e que deberiamos reencontranos e recrearnos neles máis veces... que fixeron que me sentira moi orgullosa da organización á que represento, das Xuventudes Socialistas. Gracias blogueiros, por todo.

Dicíalle a Mar, a nova secretaria de organización, que non sabía expresarlle todo o que significa para min que unha muller ocupe este lugar, unha muller e sobre todo ela. Mar, o socialismo feito muller. Dicíalle que me faga un favor, que disfrute por todas e cada unha das mulleres socialistas. Non teño ningunha dúbida de que o fará ben, non só porque é profundamente socialista, senón porque cre e quere a este partido.

Decía que para min este foi un congreso de emocións. Ver subir a Iván como membro da Comisión Executiva Nacional foi...indescriptible. Iván, o "meu" secretario de organización, o que empezou conmigo un proxecto político nas XSG e que os e as fenesas me "roubaron" para que fose o seu alcalde con grande pesar por perdelo e con grande alegría por ver como medraba política e persoalmente. Pero sobre todo Iván, o meu amigo. Non sabes canto me alegrei.

E a emoción máis grande foi cando subíu Lage, non porque sexa a miña parella. Tampouco porque por riba de todo sexa o meu amigo, que tamén. Sobre todo porque se fixo xustiza. Ninguén máis ca él merecía estar aí. Algúns sabémolo, ou non é certo Silvia? Lage, o que sempre estivo aí cando o necesitamos ou necesitei, políticamente e persoalmente. O que sempre apostou por nós. O espello no que moitos nos miramos. Un gran socialista, un galeguista convencido. Unha gran persoa.




Creo que neste post sobre todo teño que dar as gracias.

Gracias a aqueles que confiaron en min para formar parte deste proxecto.

Gracias á miña organización, as XSG, por creer en min e por pensar que outro mundo é posible.

Gracias a Antonio, por saber comprender...a todos os que o sábado pola noite esperaron longamente algo que nunca chegou, como dixo Adriana.

Gracias a todos os compañeiras e compañeiros, e gracias sobre todo ós meus amigos...

...a Silvia...por entendelo todo e estar sempre aí...a María...unha gran persoa e gran amiga e, aínda que ela todavía non o sabe, unha gran política...a Alberto...por confiar sempre en min e, sobre todo, por quererme tanto...a María e Pablo....que, como di Amaral, chegaron de casualidade e xa forman parte da miña vida...a Kechu...por tantas cousas que non collerían nestas liñas, porque non sabes canto te quero...


...a Azu...porque aínda lonxe estaba tan preto...a Yoya...unha máis das XSG, compañeira de repartos electorais a horas e en lugares imprudentes que forxaron unha gran amizade...a Dape...por convecerme de que ás veces o improbable acaba sendo posible...a Julio...alguén ós que moitos aínda teñen que descubrir...a Fer...sobre todo pola súa lealdade e amizade...


...a Blas, o meu outro cari, por tantas cousas...e polos seus abrazos...a Eva...pola súa confianza cega e a súa ilusión contaxiosa...a Diego...porque sei que está aí aínda cando non llo pides...a "Casti"...un valor por descubrir...por todo o seu cariño e confianza...a Xaime...pola súa colaboración silenciosa, coma él...a Fran...por estar cando xa non está...

...e a Tamara...pola súa utopía necesaria...por ser, unha vez máis, a miña outra metade...pola confianza...pola súa forza...por ser...a miña mellor amiga...


e a todos e todas os que non citei porque senón estas liñas serían interminables...a Lu...Isa...Patricia...Rocío...Javi ...María...Miguel...Pampín...Ramón...Adriana...Nacho...Marta...Enrique...a todos e todas...


...a todos e todas os que me pararon polos pasillos para felicitarme...o discurso non é meu...tamén é voso...é de todos aqueles que cada día defenden os nosos valores...de todos os que son e se sinten socialistas...dos que creen que hai que combatir a desmemoria....dos que son socialistas non para amar en silencio as súas ideas...como dicía Pablo Iglesias...


E permitídeme un GRACIAS especial. GRACIAS a un home, maior, que me parou no pasillo e me dixo unhas palabras que me desarmaron: "gracias por devolverme a utopía". Só por eso, mereceu a pena o congreso.


27.7.08

Loitando contra a desmemoria, mirando ó futuro


Tal e como lle prometín a algúns compañeiros e compañeiras, e sobre todo a varios bloggers que estiveron no Congreso colgo íntegra a miña intervención na inaguración do XI Congreso do PSdeG-PSOE.

Prometo colgar o vídeo en canto o teña. E mañá, en canto descanse unhas horiñas, comentarei a miña visión sobre este congreso.

Non podo colgar esto sen agradecerlle a Tamara que sexa tan fielmente a miña outra metade. Gracias Tami!


Bos días compañeiras e compañeiros.

En primeiro lugar gustaríanos agradecerlle ó Partido dos Socialistas de Galicia que, como organización xuvenil e irmá do partido, nos teña invitado a dirixirvos unhas palabras na inauguración deste Congreso. Gracias, compañeiros e compañeiras e permitídeme, antes de nada, desexarnos un bo congreso.

Congreso que é unha xuntanza das e dos socialistas galegos para definir quen somos e cara onde imos. Qué queremos, qué soñamos, e tamén para reflexionar sobre o que esperan de nós os galegos e as galegas, os e as socialistas que aínda que non formen parte activa deste partido, comparten a nosa visión do mundo. É a ocasión de demostrar ata que punto estamos comprometidos cos valores do socialismo.

Un congreso é a data que marca o calendario para afondar naquelo que nos une como socialistas, que nos define como tales. É tamén o momento de abrirlle as portas á sociedade e contarlle porqué somos socialistas, qué defendemos, porqué militamos no Partido Socialista e porqué lles pedimos a súa confianza.

É o momento de abrir o corazón, de demostralle ó mundo que ser socialista significa crer e defender a igualdade. Principalmente igualdade entre todas e todos os cidadáns, e particularmente entre homes e mulleres. Porque é imposible acadar igualdade en ningún ámbito mentres a metade do xénero humano viva un escalón por debaixo.

Nós, os e as socialistas, temos que ser quen de comprometernos sen complexos coa causa feminista e con cada unha das mulleres que sofren a discriminación no seu día a día, no seu traballo, na súa vida. Temos que dicirlle á sociedade que para os socialistas as mulleres hai tempo que deixaron de ser a filla de, a nai de ou a muller de…

Igualdade é non discriminación, non discriminación porque o meu sexo, a miña capacidade económica, a miña idade, a miña raza, a mina orientación sexual non deben, xamáis, limitar o exercicio dos meus dereitos. Iso é socialismo.

Os Congresos, compañeiras/os, son tamén o mellor momento para facer un exercicio de retrospección. Os congresos teñen que servir para mirar cara adiante, pero tamén para recibir un antídoto contra a desmemoria. Para saber a onde imos, compañeiras/os, temos que ter claro de onde vimos.

Temos 129 anos de historia que nos falan de sacrificio, de esperanza, de logros, de traballar por un mundo libre sen donos nin escravos, sen cidadáns de primeira e cidadáns de segunda. 129 anos dos que sentírmonos orgullosos. Orgullosos de ter sido o partido dos dereitos, o partido dos humildes, dos desamparados, o partido da ilusión. Mirar atrás para nós e seguir a senda da democracia, do sufraxio universal, da educación e a sanidade universais, de Pablo Iglesias, da Unión Xeral de Traballadores, da II República. Iso forma parte do orgullo militante.

Temos que honrar a memoria dos que arriscaron a súa vida para que a sociedade na que vivimos fora de todas e todos, e non só duns poucos. Temos que honrar a memoria dos que deron a súa vida por defender a liberdade, por defender que para os socialistas as persoas son o primeiro, o segundo e o terceiro. Contarlles que onde houbo loita polos dereitos das persoas, pola dignidade, pola liberdade…houbo un socialista poñendo o mellor de sí mesmo, o mellor de sí mesmo e moitas veces a súa vida.

Somos a testemuña da irreverencia da liberdade e temos a obriga de non esquecelo, de curarnos da desmemoria. Temos a obriga de levar a cabeza ben alta. Porque ter un carné cunha rosa e un puño gravados non só significa sentirse socialistas, senón tamén defender os valores do republicanismo, do laicismo, do federalismo, do galeguismo, da solidariedade…de sentirnos orgullosos de construir un mundo que non entende de privilexios, un mundo que constrúe dereitos.


Como partido temos tamén que ser conscientes de que temos que conectar cos soños das e dos cidadáns que tamén cren nese mundo. Temos que romper co descrédito que moitos cidadáns senten hacia a política e os politicos e chegar a eles. Dicirlles que pensamos coma eles, que sentimos coma eles e que precisamos da súa implicación.

Temos que dicirlles, que se hai algo que non lles gusta….se movan para cambialo. Porque o que non se equivoca nunca é o que nunca fai nada. E para conseguilo temos que facer un exercicio de autocrítica, temos que avaliar se somos quen de transmitir as nosas ideas e valores. Temos que escoitar para ser escoitados. Porque senón facemos isto, estaremos falando nun atril engrandecidos dos nosos logros… pero non haberá ninguén para nos escoitar.

Eduardo Galeano dixo unha vez que cando ves a utopia no horizonte e das un paso para achegarte a ela esta se alonxa, que das outro máis e se alonxa ese pouquiño que avanzaches, que das outro e volve a alonxarse. Para que serve entón? se preguntou, me pregunto. Pois serve para seguir avanzando compañeiros e compañeiras.

Reflexionemos, debatamos e sexamos quen de dicirlle ó mundo que os e as socialistas de Galicia temos obxetivos, valores, propostas, ideas…e ideais. Digámoslles ós galegos e galegas, os mozos e mozas galegos que, se cadra, a utopía non é un soño…é unha verdade prematura.

Digámoslle coas nosas enmendas, cos nosos proxectos que, como dixo o brasileiro Raúl Seixas, un soño que se soña só é só un soño, un soño que soñamos xuntos é unha realidade.

Saúde compañeiros e compañeiras, bo congreso e boa sorte.

17.7.08

AB II


Porque non quería limitarse á realidade inventaba universos paralelos...eses outros que podería ter vivido...

...universos nos que os abrazos estaban cosidos á súa pel...nos que o tatuaxe das súas caricias estaba escrito con tinta indeleble...

...universos, aínda que desiguais, compartidos, desexados, apaixoados...universos nos que se descubrían...nos que se refuxiaba...

...universos nos que os malos momentos ían quedando abandonados mentras baixaba, unha a unha, despacio, como despedíndose, as escaleiras...

...unha na que quedaban as discusións...dúas...tres...nas que quedaban os malentendidos..., vinteunha....trinta e tres...borrando as noites nas que aínda acompañada se sentía sola...cincuenta e catro...setenta e oito...abandonando as bagoas que verteu...ochenta e un...ochenta e tres...combatindo a sensación de fracaso...

...universos polos que ás veces pasea...e...nos que, algunha vez, se atoparon...porque...durante só uns segundos...non máis dos que leva xuntar as letras desta historia...de novo se entendían sin necesidade de mirarse...porque escribir tamén é falar.

4.7.08

AB I


Atopeite de novo mirándome a min mesma, buscándome, intentando adiviñar o porqué dalgunhas casualidades.

Non te busquei, atopeite dentro de min, non a ti, senón a esa parte de min que tamén é túa...

Non te busquei, atopeite.

Non te busco, xa foi.

Non te buscarei, non quero atoparte.

Crebacabezas



Seco por fora e tenro por dentro...???

Pregúntalle ó corazón...