31.1.07

Ejemplo de pluralismo

Jiménez Losantos, periodista(por llamarle algo) que se dedica día tras día en la cadena episcopal a poner a parir, a insultar, a mentir sobre el Gobierno de España y el Presidente, fue entrevistado hoy en la televisión pública, en franja horaria de máxima audiencia, por Jesús Quintero.
Fiel a su estilo, no ahorró descalificaciones para José Luis Rodríguez Zapatero, Felipe González, para el Gobierno...el mismo gobierno, por cierto, que no censura a un personaje de esta calaña que dice frases como esta: "El socialismo es un error, a veces un crimen"
No es esto ejemplo de pluralismo?
No me queda otra que decirle a Zapatero: ENHORABUENA, porque, ahora sí, la televisión pública es de todos y todas, también de fascistas como este.
P.D: Permitidme que no enlace a este personaje ni a su medio de "confusión" en mi blog. Creo que no soy tan plural como el presidente del gobierno. Ojalá lo fuera.

27.1.07

Las cosas de la justicia(II)

No estuve de acuerdo con la Ley de Partidos cuando se aprobó. Tampoco lo estoy ahora. De su aplicación se derivan consecuencias que me parecen, cuando menos, injustas y la mayor parte de las veces absurdas.
Creo en la libertad de las personas para reunirse con quien estimen oportuno. No entiendo que el lehendakari Ibarretxe esté imputado por haberse reunido con Otegui.
No entiendo que esto suceda en un país libre, que suceda en un país en el que no hace mucho no existía el derecho de reunión. Que poca memoria tenemos a veces!
El otro día escuchaba a Melchor Miralles, director de El Mundo TV, criticar al lehendakari por este hecho. Digo yo que las cámaras de esta televisión no acudirán a las ruedas de prensa de Batasuna...
Tampoco creo que ilegalizar partidos políticos sea la solución a nada. Dudo que haber ilegalizado a Batasuna haya servido de algo. No podemos silenciar a miles de ciudadanos vascos que eligieron esta opción. No deberíamos confundir a Batasuna con ETA, y no lo digo yo, que también, lo dice la persona más autorizada en la materia, el juez Baltasar Garzón.
Todo esto me hace preguntarme si a todos se nos trata por igual. Por qué no se ilegaliza a los partidos de ultraderecha, muchos de los cuales se manifiestan los 20 N para pedir la vuelta a un régimen dictatorial y antidemocrático? Por qué hace unos meses se les dio permiso para manifestarse por las calles de Valencia? Por qué no se les margina?
Se nos mide a todos con la misma vara?

26.1.07

Da maxia da neve


Parece ser que a meteoroloxía manda na actualidade diaria, así que non é caso obviala nas liñas de hoxe.

Sempre me encantou a neve. Cando era pequena e chegaba o inverno, escoitaba o tempo con atención a ver si daba neve ou non. Ata sabía a altura sobre o nivel do mar que tiña Lugo, para saber si podía ou non nevar.

Cando da predicción meteorolóxica deducía que podía ser, espertaba polas noites, e, dende a cama, miraba a ver si nevaba. É fácil de ver, cando neva pola noite hai moita claridade.

Non sei describir a sensación de levantarme pola mañá e ver todo blanco , supoño que é parecida a cando esperas toda a noite a que cheguen os reis e cando te ergues pola mañá...alí están os regalos. Pois para min a neve era algo parecido, esperala con impaciencia, e recibila con tanta emoción...

Aínda agora me fai moita ilusión ver nevar, gústame ver como as folerpas se van xuntando e todo se tingue de blanco. Paréceme algo máxico.
Xa sei que non menciono a parte negativa de todo isto, o perigo de circular polas estradas, os pobos aillados...pero...prefiro a neve dos bonecos, a de tirarse bolas, a de faltar á escola...supoño que me fai volver ós 8...ós 9...ós 10 anos...vendo caer a neve, e eu na casiña, ó calor da cociña de leña...

24.1.07

As cousas da xustiza




Pregúntome si debemos ter compasión de alguén que cometeu 25 asasinatos. Supoño que non, pero tampouco podo obviar que De Juana Chaos xa cumpriu condena por esos delitos.

A súa vida corre perigo, sí, pero porque él, conscientemente, decidiu non alimentarse. Así que, tal vez, non mereza que o envíen para a casa. Pero tampouco podo obviar o motivo da súa folga. Supoño que para ninguén é unha decisión fácil deixar de comer, que cando se fai é porque hai un motivo, o comprendamos ou non. De Juana Chaos considera que se lle está condenando de novo por un delito que non cometeu, e esa é a forma que atopou de protestar.

Xa hai tempo que lin os famosos artigos, "El escudo" e "El Gallizo", polos cales se lle vai xulgar. E certamente non atopei nada que poida considerarse delictivo. Ó mellor é que son unha ignorante xurídica, que tamén pode ser. Xulgade vós mesmos. As declaracións polas que se lle acusa son:

"El enemigo está crecido", "No debemos facilitarles el trabajo" o "Comparemos la aceptación de nuestro discurso político por parte de la sociedad vasca, ahora y hace 25 años""Hace años le escuche a un muy apreciado compañero chillar con fuerza 'Sacad vuestras sucias manos de Euskal Herria'. Sí, sacadlas, porque otro camino sólo implica más sufrimiento. O el futuro terminará demostrando, sin duda, que os quedásteis sin ellas". Por estas se lle acusa de pertenza a banda armada.

E por dar varios nomes de diferentes directores de prisións que, según él, torturaron a presos etarras acúsaselle de amenaza terrorista.

Esto non significa defender a un terrorista, significa defender o Estado de Dereito. Creo no Estado de Dereito, e creo sempre, non só cando me convén.

Tamén creo na división de poderes, por iso penso que sexa cal sexa a decisión dos xuíces debemos respetala. E será só iso, a decisión dos xuíces, e non do Goberno de turno.

23.1.07

De tallas y talla




La Ministra de Sanidad, Elena Salgado, ha firmado hoy un acuerdo con las grandes firmas de ropa(Inditex, El Corte Inglés...) por el que se comprometen a que el tallaje de sus diseños sea homogéneo. Vamos, que si en Zara llevamos una 44, en Mango o en Cortefiel no llevemos una 46 o una 48.

Enfermedades como la anorexia y la bulimia empiezan a tener presencia en los medios de comunicación. Es importante concienciar a la sociedad de que estas patologías existen y que afectan a toda clase de personas, seguramente algunas que están a nuestro alrededor sin que nosotros nos demos cuenta.

Me parece bien que, por fin, el llamado cuarto poder contribuya a visibilizarlas. Aunque no puedo dejar de pensar en si no será hipócrita que la misma revista que narra la lucha de marisa, 23 años, contra la anorexia nos muestre, unas páginas más allá a una modelo a la que hasta la talla 34 le queda grande, o entreviste a la famosa de turno a la que la maravillosa dieta de la alcachofa le hizo perder x kilos en tan sólo 15 días...Tal vez habría que plantearse también la responsabilidad de los medios de comunicación en el canon de belleza instalado en la sociedad española.

Elegimos a nuestros representantes, a los políticos y políticas para que con sus acciones de gobierno contribuyan a nuestro bienestar, a mejorar nuestra calidad de vida. Creo que medidas como éstas ayudan a la credibilidad de la clase política. Más allá de grandes declaraciones o de ornamentales actos, ver en los escaparates maniquíes de la talla 44, o no tener que considerarme "especial" por llevar la talla 46, cosas sencillas, como estas, son aquellas que contribuyen a hacer grandes a los gobiernos.

En mi modesta opinión, esta medida de tallas da talla política a quien la propone. Enhorabuena ministra.

21.1.07

De turismo pola ría


Foi no inverno, nun fin de semana calquera. Descubrindo Galicia. Hoxe, Ría de Muros- Noia.
O tempo, para estarmos en inverno, acompañounos, e algunha raiola de sol se colou entre as nubes mentras paseábamos pola praia de Broña, en Outes. Ulía a herba fresca e a mar...
Seguimos camiño. Entramos no Concello de Muros, pasamos por Esteiro, Tal, Abelleira e Muros. Xa pasara mediodía, a fame apretaba e paramos a comer na Vouga, un lugar marabilloso, ó pe do mar...viamos algunhas gamelas, andarían á robaliza...Recoméndovos o arroz de mariscos e un flan de chocolate branco que quitaba o sentido.
Custounos abandonar o lugar, as vistas, a area, as ondas...Chegamos a Louro, ó monte das dúas tetas, ó faro, á lagoa. A pesares dos incendios deste verán, que prodixio da natureza. Lira, a praia de Carnota, o Monte Pindo...Que bonito é o mar no inverno!

E entrando un pouquiño na ría de Cee e Corcubión, unha parada obrigada: o Ézaro, concello de Dumbría, onde desemboca o río Xallas. Lóxicamente a cascada non estaba aberta, pero só imaxinar os miles de litros de auga esvarando polas rochas...debe ter algo de máxico. Antes de voltar aínda fomos ata a ballenera de Gures, en Cee. Nunha caliña preciosa, o mellor exemplo da deixadez do home.

E desandamos camiño. De novo Muros. Empezaba a chuviñar, as pingas facían brillar a pedra. Muros, coas súas calexas estreitas, os soportais dende os que perderse mirando ó infinito resgardados da chuvia, ese cruceiro nesa praciña...é como un conto...anímovos a pasar as páxinas e vivir a historia...

19.1.07

HAGAMOS UN TRATO

HAGAMOS UN TRATO

Cuando sientas tu herida sangrar cuando sientas tu voz sollozar cuenta conmigo
(de una canción de Carlos Puebla)

Compañera
usted sabe
puede contar
conmigo
no hasta dos
o hasta diez
sino contar
conmigo

si alguna vez
advierte
que la miro a los ojos
y una veta de amor
reconoce en los míos
no alerte sus fusiles
ni piense qué delirio
a pesar de la veta
o tal vez porque existe
usted puede contar
conmigo

si otras veces
me encuentra
huraño sin motivo
no piense
qué flojera
igual puede
contar conmigo

pero hagamos un trato
yo quisiera contar
con usted
es tan lindo
saber que usted existe
uno se siente vivo
y cuando digo esto
quiero decir contar
aunque sea hasta dos
aunque sea hasta cinco
no ya para que acuda
presurosa en mi auxilio
sino para saber
a ciencia cierta
que usted sabe que puede
contar conmigo.
Benedetti
P. D. Hoxe é o meu cumpreanos. Pero son eu quen teño que felicitar. A todos e todas aquelas que estades sempre aí, cada día, cada hora, cada momento que vos necesito, este poema de Mario Benedetti, o mellor poeta.

16.1.07

Reflexións sobre a lingua


Hoxe recibín un sms dunha amiga, Miriam, de Les Illes Balears. Hai xa tempo que non nos vemos. Di que sabe de min por este blog. Ademáis de facerme moita ilusión que se acorde de min e de que lea as miñas humildes opinións este mensaxe fíxome reflexionar sobre o uso das linguas.
Das tres entradas deste diario unha está en castelán e dúas en galego. Sin embargo esto non impide que unha persoa de fóra de Galicia me lea e me entenda. Digo esto a propósito da polémica que se suscitou nestes días sobre o uso do galego na escola. A Consellería de Educación da Xunta de Galicia fixo unha proposta, ó meu entender de mínimos, de cara a aumentar o número de materias que se imparten en galego na escola. E estase a montar unha boa.


Non acerto a entender onde está o problema. A tele, a radio, os periódicos, a maioría dos libros que lemos, gran parte do ambiente no que nos movemos está en castelán. Estamos educados en castelán. Se temos a fortuna de ter dúas linguas, por qué non o aproveitamos? É evidente que o galego está nunha situación de inferioridade con respecto o castelán. Os poderes públicos teñen a responsabilidade de evitar estas situacións de desigualdade. Un dos poucos ámbitos no que poden intervir é no ámbito do ensino. Facilitando que, alomenos, a metade das materias se impartan en galego só están intentado colocar ás dúas linguas nunha situación de igualdade que hoxe non teñen. Medrarán os nosos nenos cun trauma se o profesor lles explica a regra de tres, a circulación sanguinea ou a revolución industrial en galego? A min paréceme que non.


Son galega, e esto non me fai nin mellor nin peor que unha madrileña, unha murciana ou unha aragonesa, só me fai diferente. Son galega, a miña lingua forma parte da miña identidade, igual que a miña cultura, as miñas vivencias, os meus amigos ou a miña familia.


Son galega, e estou orgullosa de selo.


P.D. Mallorquina, quérote. Soa ben en galego, non é?

Vivir en democracia





José Luis Rodríguez Zapatero es el primer presidente de la democracia española que acude al Congreso de los Diputados a dar explicaciones de algo que no tiene explicación: la sinrazón de la barbarie terrorista. Y no sólo eso, también ha pedido perdón. "Quiero reconocer el claro error que cometí ante todos los ciudadanos españoles" ha dicho refiriéndose a la declaración que él mismo hizo el día anterior a que se produjese el atentado. Ha hecho un reconocimiento a las víctimas y dado su pésame y el de todo el pueblo español a sus familias.


Escucharemos algún día al ex-presidente del Gobierno, José María Aznar reconociendo su error cuando manifestó que había armas de destrucción masiva en Irak? Le pedirá perdón a la familia de José Couso o de Julio Anguita? Nos pedirá perdón a los españoles por habernos llevado a una guerra que ninguno quería? Sería una importante contribución a la democracia.


Ayer se produjo en el congreso un debate que hacía mucho que no tenía lugar, un debate sobre la lucha contra el terrorismo.


Esto es lo que escuchamos de Mariano Rajoy:


"A usted le ha tomado el pelo un rebaño de asesinos, enemigos de los españoles y el único responsable es usted que lo tolera", le ha espetado, para minutos después añadir: "Si ha habido un malentendido entre ETA y usted, si además de vender humo a los españoles se lo ha vendido también a ETA, el único responsable es usted". Desde cuando es un presidente del gobierno responsable del comportamiento de ETA?


"No ha previsto que su aventura podía salir mal y costar vidas" No es indigno calificar de aventura el intento de buscar la paz?


"Si usted no cumple sus compromisos, le pondrán bombas, y si no se las ponen, es que ha cedido"Estas palabras por si mismas califican a quien las dice.


Frente a esto, las palabras de Zapatero:


Ha apostado por ampliar el actual Pacto Antiterrorista, suscrito por PSOE y PP a instancias del propio Zapatero en 2003, "no sólo a los partidos, sino a las organizaciones sociales y cívicas de los españoles, que incorpore también a las asociaciones de ciudadanos inmigrantes, que comparten nuestras ansias (de paz)". Será delito intentar incorporar a las fuerzas democráticas y a la sociedad civil al pacto por las libertades y contra el terrorismo?


Ha dicho que da por "zanjada" toda la "polémica" y los "insultos" que ha recibido desde las filas del PP si ello sirve para "que estemos juntos contra el terrorismo" y lograr la paz. A pesar de las descalificaciones y de la deslealtad del pp...


El presidente ha apostado por "mejorar el alcance de los pactos contra el terrorismo suscritos", y ha anunciado que el Ejecutivo trabajará por la constitución de "un gran consenso democrático que aúne a todas las fuerzas, no sólo a PP y PSOE".


Juzgad vosotros mismos.


(extractos del diario El Pais)

15.1.07

Pola paz e contra o terrorismo


Finalmente os do NON non acudiron á manifestación convocada o pásado sábado en Madrid polos sindicatos e as asociacións de ecuatorianos. Resúltame dificil comprender que un partido político que se di democrático non acuda a unha marcha en solidariedade coas víctimas dos atentados e contra o terrorismo e a barbarie etarra. Sobre todo cando ó longo da semana os convocantes se plegaron á súa petición e engadiron a palabra liberdade ó lema da manifestación, paz non lles parecía suficiente(como si puidese existir paz sin liberdade), incluso a algúns lles parecía partidista...Ata onde chegamos!

Nun país democrático como o noso entristéceme e anóxame que alguén poida utilizar o terrorismo como arma electoral contra o goberno. Entristéceme porque eu creo que diálogo é a base da democracia, entristéceme porque creo na política e nos políticos(aínda que algúns mo poñen bastante complicado) e entristéceme porque quero crer nas persoas por riba das ideoloxías. E anóxame porque aínda que fose capaz de asumir que o partido da oposición utilice o terrorismo na batalla política o que xa me parece dunha indignidade tremenda é que se minta con tanta desfachatez como o fan os membros do partido popular. Que se negociou con ETA, que se pagou un precio político, que non se lle aplicaron as leis ós terroristas...estas e moitas outras son expresións que deberían figurar como exemplo de mentiras no diccionario da RAE.

É duro escoitar ó Presidente do Goberno, ó mesmo que propuxo cando estaba na oposición o Pacto para as liberdades e contra o terrorismo dicir "Desde que llegué al Gobierno, antes del alto el fuego, durante el alto el fuego, con atentado, después del atentado, no he tenido ni un solo día el apoyo del PP en la lucha antiterrorista"

E a pesar disto, da deslealdade do principal partido da oposición, José Luis Rodríguez Zapatero, dicía, a continuación, na entrevista para o xornal El Pais:

"En mi opinión y en mi decisión voy a seguir trabajando por tener la máxima capacidad de diálogo con el Partido Popular en la lucha antiterrorista. A nadie le extrañará que esta afirmación sea creíble. Porque está avalada por mi actitud como líder de la oposición durante cuatro años, que fue de pleno apoyo y respaldo al Gobierno de Aznar en la lucha contra el terrorismo. Pleno apoyo y total respaldo"

E quédanos a palabra, as palabras, o diálogo... "El único compromiso que tiene el Gobierno, que tenía en el proceso, el que tiene, es el fin de la violencia, con diálogo"

Como comentaba onte Zapatero que dicía Stefan Zweig, "matar no es defender una idea, es simplemente matar"

12.1.07

Benvidas e benvidos

Todo o mundo sinte algunha vez a necesidade de expresarse, de ser escoitado. Supoño que un blog nace desa necesidade, da necesidade de compartir cos demais o que pensamos ou sentimos. Nun mundo como o actual, no que o ritmo de vida permite cada vez menos que nos relacionemos coas persoas que nos rodean supoño que esto do blog é unha nova forma de comunicarnos. Agora xa non charlamos cos veciños á porta da casa, nin no supermercado, nin nos facemos colegas dos compañeiros e compañeiras de traballo. Non, agora escribimos un blog, e os nosos veciños, os nosos amigos, os nosos compañeiros de traballo o leen si lles apetece e nos deixan un comentario si teñen algo que dicir.
Ben, pois aínda que tarde según algúns, sucumbo ó mundo global e as novas tecnoloxías. Hoxe abro este blog. E fagoo hoxe e non outro día porque quería empezar este diario cunha declaración de intencións, e creo que hoxe é o mellor día para dicir:
"Eu tamén PAZ"